Hayatta ne kadar çok mucize var değil mi ? Bir yaprağın kıpırdanışında ,bir bebeğin ağlayışında,bir kadının sesinde ve daha nicesinde.Ben hepsinde bir yaratıcıyı görüyorum ve ancak şimdi şimdi şükredebiliyorum. Verdiği ve aldığı her şey bir mucize. Unutmak mesela, sizce de en büyük mucizelerden biri değil mi ? Örneğin ölümün geleceğini unutmasaydık hepimiz birer deli olmaz mıydık? İnsanlar bunu hatıraların yıkımı olarak görebilir. Ama değil.
Mesala ben en isyankar olduğum zamanlarda önceki kabul olmuş dualarımı hatırlıyorum.İyi ki unutmuşum diyorum.Birini anlatayım size.Bir gün Karamanda okulun bahçesinde oturuyorum.Yanımda kimsem yok ve bu şehirde kendimi kapana kısılmış hissediyorum.Oturup saatlerce ağladım.Bir yandan sürekli dua ediyordum.Hayırlısıyla memleketime dönmeyi nasip et Allah'ım diye. Sonra günlerde merkezi yerleştirmeye başvurdum kendim dahil kimse ihtimal vermiyordu olacağına.Öğrenci işleri öylesine bir dene sonra umudunu kesersin sende demişti.Bende aileme bile haber vermedim.Günler sonra bir telefon aldım Van'daki okuldan kabul edilmişim.Babam teyit amaçlı okula gitti.Üniversitede çalışan bir arkadaşıyla öğrenci işleri şefi önünde bir çok dosya varmış.Babam adımı söylediğinde adamın dediği şeyi öğrendiğimde çok şaşırmıştım. Ne büyük torpiliniz var.Kız yüzünden her şey birbirine girdi.Nasıl halledebildiniz demiş.İşte o gün sırtını dayayacağın en büyük dayanağın yalnızca Allah olduğuna kanaat getirdim. Gerçekten çok büyük bir torpilim vardı.
İnsan evladı işte.Unutuyor lütufları.Yine isyana başlıyor.Allah yine büyüklüğünü gösteriyor. Bir mucize gösteriyor. Geçenlerde birine daha şait oldum şükür. Yazlıkta komşu sitenin sahilinde yüzerken yılan görmüşler.Annemde açılmama izin vermedi. Benim kadar açılacak biri gerekiyordu.Ben kıyıda kalırken Babaannem yaşlarında bir kadın geldi.Sitedeki herkesin tanığı ve sevdiği biri Gülseren Teyze ama ben ilk tanıştım kendisiyle. Sohbet ede ede açıldık ve döndük. Yaşlı bir kadınla açıldım.Ama bir mucize ile döndüm.Öyle bir kadın ki hayran olmamak elde değil.
Anlattıklarını size de iletmek istiyorum.30 yaşında uzun saatler süren omurilik ameliyatı oluyor. günlerce uyuyor. Uyanık olduğu günlerde ise serum bile istemiyor ki tuvalete dahi gitmesin. Hastaneden çıkacağı günlerde Doktorunun ona söylediği sözleri hala hatırlıyordu.Kızım demiş.İnsanlar geldikleri gibi gitmez bu dünyadan.Kimisi güzelliğini kimi dinini mutlaka herkes bir şeyini kaybeder.Sende ayakları kaybedebilirsin. Odadan çıkmak üzereyken Türk filmlerinde ki gibi bağırıyor Gülseren teyze :) Hayır ben yürüyeceğim. kapıya kadar yürüyeceğim göreceksiniz. 3 adım atıyor 4. de acıdan bayılıyor. Bu inatçı kadına kimse söz geçiremiyor tabii yürüyor hatta yere eğilmesi bile yasakken hala kendi işini kendi görüp hatta harika yüzüyor. Gülseren teyze daha sonra iki tane de kanser atlatıyor. cilt ve meme kanseri. O kadar dayanıklı ki ilk öğrendiğinde bir süre kimseye haber vermeden tedaviye tek başına gidip geliyor.
Ben olsam dayanamazdım dediğimde sürekli Allah'a şükrettim dedi bana.O verdi o alacak canımı.Ölümden hiç ama hiç korkmadım ben dedi. Bu kadın o gün daha fazla dayanamayacağım diyen bana gösterilmiş bir mucize değilde ne? Allah Gülseren teyzeye ve tüm isteyenlere hayırlı güzel ömürler versin. Kendisine uzun ömür dileyenlere uzun değil güzel ömrüm olsun diyor oda.
İşte böyle dostlar.Etrafımız mucizelerle dolu.Hatta içimizde.Biz bekleyince değil.İhtiyacımız olunca çıkageliyorlar.Her birimizin farkına varması dileğiyle...
Hayatta ne kadar çok mucize var değil mi ? Bir yaprağın kıpırdanışında ,bir bebeğin ağlayışında,bir kadının sesinde ve daha nicesinde.Ben hepsinde bir yaratıcıyı görüyorum ve ancak şimdi şimdi şükredebiliyorum. Verdiği ve aldığı her şey bir mucize. Unutmak mesela, sizce de en büyük mucizelerden biri değil mi ? Örneğin ölümün geleceğini unutmasaydık hepimiz birer deli olmaz mıydık? İnsanlar...
