HEDİYE KİTABI SİZ SEÇİYORSUNUZ

Daha önceki yazımda hediye edeceğim kitaba karar veremediğim için sizin fikirlerinizi sormuştum.Çok değerli yorumlar geldi.Her bir yorum yapana çok teşekkür ederim :) Şimdi sıra oylamada.Bütün önerileri şık haline getirdim ve size sunuyorum :) Başka önerileriniz varsa yine bu yayının altına yorum olarak bırakabilirsiniz.

Anketi ise sağ menüde görebilirsiniz :)

RAMAZAN || HEDİYE KİTAP?

Nihayetinde 3.günde Ramazan-ı şerifiniz mübarek olsun.Yoğunluk arasında ancak gelebildim.Hazır gelmişken sizlere bir şey sormak istiyorum. Blogda çekilişle kitap hediye etmek istiyorum.Ancak  bir türlü karar veremedim.Siz olsaydınız ne isterdiniz?

Ben hiç sormuyorum.Ama nasılsınız? oruçla aranız nasıl? Uzun uzadıya yazı yazamasam da yorumlara mutlaka cevap veririm :)

BLOGSÖZLÜK

1 aydan fazla bir süredir yeni bir mecrada toplanıyoruz.Tanıtmakta geç kalsam da sizlerin kusura bakmayacağını biliyorum.

Blog sözlük Kelimelerbenim,adamkarga ve teknolog bloglarının sahipleri ve diğer 3 blogger tarafından kuruldu.İşleyişi tıpkı ekşi ve diğer sözlükler gibi.Kullanışı oldukça kolay.Böylece tanıma fırsatı bulmadığımız bloggerları yakından tanıyoruz :) Sadece okur bile olsanız blog okuru sıfatıyla entry girebiliyorsunuz :) Sizleri de bekliyoruz.Üye olanlar isimlerini de yazarlarsa mutlu olurum.

Bendenizin ismi ise Hüzün

İÇ SESİNİZ VAR MI?

Bakınız efendim size zaman zaman itiraf ettiğim şeylerin bir yenisi geliyor. Başlıktan anlaşılmıştır ne yazık ki gizemli ve ilgi çekici başlıklardan müstesna bir insanım. Ama anlamayanlar için tercüme edeyim  benim bir iç sesim var. Hayır biriyle konuştuğumuz zaman aklımızdan geçenleri kastetmiyorum. Bildiğimiz diyalog haline olduğum bir iç ses. Hemde en dobrasından en mantıklısından. O kadar baskın ki kendisine Asya adını verdim. Aslında Aslıhan ismini pek sevmediğim için kendime en yakın isimlerden birini koydum. 

Bir önceki paragrafta
- şizofren bu kız
- iyice sıyırdı gibi cümlelerle ayrılmadıysan detayı ile anlatayım. Öncelikle hayır şizofren değilim. Belirtilerini göstermiyorum ayrıca psikiyatrım fark ederdi diye düşünüyorum. Evet eminim. Sıyırmak konusuna gelince belki birazcık olabilir. İç sesleri araştırdığımda çoğu insanda olduğunu gördüm. Genellikle mantıklı ve iyi konuşuyorlar yani  olmak istediğimiz ama olamadığımız özellikler taşıyor iç sesler. Bazı sitelerde  vicdanımızın sesi olduğunu söylüyor. Vicdanlı olduğu doğru ama bu vicdan değil emin olun.

Bu ses yani kötü birşey yapacakken senin içini kıpır kıpır yapan hisle aynı kaynaktan. Hani içimden bir ses yapma diyor dediğimiz varya işte bu o.  Bence fıtrat dedikleri bu işte. Hep bir mantıklı akıllı edepli çünkü iç ses. Filmlerde olur ya hani her iki omzunda durur iki güç. İyilik ve kötülük... Aynı görüntüye sahip olmasalar  da bence içimizde ki fıtrat ve nefs onlar. İrade ise biziz. 

DÖNDÜK..DÖNÜYORUZ

Allah'tan son yazımda kesin gidiyorum diye atıp tutmamıştım. Büyük konuşmaları ve söz verip tutmamaları pek sevmem çünkü. Bir önceki yazımda gelen 6 yorum yazan çok değerli 6 insan var. Onlar ışık tutunca bende daha çok düşündüm.Güzel olmasa da bu yazıları ben yazıyorum.Ve yazmayı çok seviyorum.Bana ait olan nadir şeylerden birini neden kendi isteğimle bıraktım ki. Bunun farkına vardırdıkları için çok teşekkür ediyorum.

İnsanoğlu garip bir canlı beyni ise sonsuz bir derya belkide dehliz. Deryalarda yüzüp dehlizlerde boğulabilirsiniz.Mesela Müge Anlı'da şuan işlenen seri cinayetlerin failini gördünüz mü? İnanılmaz zeki bir insan.Dediklerine göre insanları birer oyuncu hayatı bir oyun olarak görüyor ve "game over" olanlar ölüyor. Büyük ihtimalle okb rahatsızlığı var ve "adam mısın?" lafı ile tetikleniyor. 3 kişiyi öldürmüş ve 1 muhtemel ölü var.Şahsen bastırılmış duygulara sahip olduğunu düşünüyorum.Büyük ihtimal takdir edilmeme ve zayıf güçsüz kompleksi var.Ve konuşuldukça ondan korkuldukça kendini daha önemli hissediyor.Bu olayla şuraya gelmek istiyorum. 

Ne konuştuğumuza çok çok dikkat etmek zorundayız.Ettiğimiz en küçük lafın kimde hangi duygulara sebep olduğunu bilemeyiz.Özellikle çocuklarınıza söylediğiniz küçük gibi görünen sözlerin bile onların dünyasına nasıl aksettiğini bilemeyiz. Özellikle güçlü,otoriter ve baskın aile bireylerinin olduğu bir ailede kendini yetersiz eden bireyin üstünde daha çok durulmalı.Evet sorunlu çocukların hepsi seri cinayet işlemiyor ama çeşitli ciddi  sorunlar yaşıyorlar.Örneğin  benim gibi hayata adapte olamıyor kendini değersiz hissetme sorunlarını yaşıyor. Tabii ki bu duygular asıl sebepler değil.Bunlar alt yapıyı oluşturuyor.Tetikleyen adeta fitili ateşleyen bir olay yaşanıyor.Yine kendimden örnek verecek olursam bazı olaylar sonrası uzun süreli depresyondayım. Yaşam yolculuğumuzda bencil olmamak lazım.Bizler istediğimiz gibi düşünmeden konuşup hareket ediyor ve sorunlardan kendimizi sakınıyoruz.Halbuki sorunların sebebine katkımız olmuş hatta sorun bizken nasıl vicdanlarımızı susturup arkamızı dönebiliyoruz. 

Neyse nereden nereye geldim. Dönüşümle beraber sadece dikkatli davranmanız ve duygular hakkında yazacaktım halbuki.Kısaca geri döndüm.Yazmak bana oldukça iyi geliyor.Neler düşünüyorsunuz lütfen benimle paylaşın. Sizlerin düşüncelerine değer veriyorum.

Sağlıcakla.Selametle...

SÖZÜM YOK ARTIK

Kendi adıma söyleyecek hiçbir şey kalmadı dostlar. Hala aynı noktada durmaktayım. Biliyorum sıkıldınız. Ama bu yazının sonuna kadar sabrederseniz işkence bitecek. Emin değilim ancak bu yazı son yazım.

 Zavallı blogum bile başarısızlığımı simgeliyor sanki. Bir haftadır saçma sapan bir sürü tema denedim olmadı. Hep bir gömlek fazla geldi üzerime. Yakışmadı. Her defasında daha iyisini denemek için birini bozdum.  Birşeyleri mahvetmekte üzerime yok. Zaten bakıyorum 2-3 kitap, 5-6 isyan yazısından başka hep çekiliş falan paylaşmışım. Geri zekalı bir beyinden beklenildiği gibi. 

22 yaşındayım ve hiç bir şeyim yok. Sürekli beni hayata bağlayacak bir neden arayıp durdum. Sürekli birşey olacak ve ben mutlu olacağım ümidiyle, bu kadar şeyi o güzel günler için çekiyorsun Aslı dedim kendi kendime. Evet başarısızsın ama o nedeni hedefi amacı bulduktan sonra inanılmaz başarılı olacaksın yalanını da eksik etmedim ama... 

İşe yaramadı, tıpkı benim gibi. Babamla konuşmuyor, diğerlerine çemkirip duruyorum. Onlarda yoruldu benden. Sevmediğiniz birine ne kadar katlanabilirsiniz ki. Okulumu bitiremiyorum. Küçük bir sığınağım var oradan bile çıkmak istemiyorum. Konuşmayı beceremiyorum. İyi bir kul da değilim. Bir kütle yığınından başka hiç bir şey değilim. Sadece bir hiçim. 

Yukarıdaki paragraf sizi temin ederim sert bir öz eleştiri değil. Benim biyografim. Bunlar neyse de hayalsizlik yıkıyor insanı. Ne hayal kuracağımı bile bilmiyorum. Boşlukta hissediyorum kendimi. Öylesine süzülüyorum sanki.

Durum bu iken ben bile kendimden sıkılmış ve nefret etmişken sizlere bu işkenceyi çektiremem. Bu yüzden elimi eteğimi çekiyorum. Kalıcı olur mu bilmem ama kararım bu. Belki bu hayattan da çekip giderim. Cesaret edebilirsem benden sonra kızkardeşimin olanları yazmasını isteyip öyle gideceğim. 

Hakkınızı helal edin. 

Mutlu huzurlu ve iyi yaşayın 

Selametle...

UMURSAMAZLIK

Yaklaşık 1 saat  önce başlamış sınavıma bilerek,isteyerek,tamamen kendi kararımla gitmedim.11'de olanına da evimin kampüse uzak olduğundan yetişemediğim bahanesini öne sürmeyi düşünüyorum.Bu umursamazlık hali bana son yazımdan sonra geldi.Verdiğim upuzun arada başıma neler geldi neler.Otur karşıma da anlatayım.Dilersen birde kahve yap.ancak katlanırsın.

Bir yazımda bahsetmiştim bazen sırlar çok ağır geliyor diye.İşte ben o sırları taşıyamadım.Hiç beklemediğim bir anda ve şekilde ortaya saçılı verdiler.Bir sürü olay oldu. iftiraya bile uğradım yıldım,kırıldım,yandım.Omuzlarımdan azad ettim saçlarımı.Ama herkes hiçbir şey olmamış gibi davranıyor.Aslında şu paragrafa tüm olayı yazıp sildim.Silmek zorundayım halbuki ne kadar isterdim hepsini anlatmayı.

Düşünüyorum bu hayatta koskocaman bir sıfırım.Tam anlamıyla bir sıfır.Ailem yok en azından benim için yok.Güzel değilim hatta çirkin sayılırım,şişmanım,aptalım ve bir üniversiteyi bile bitirmeyi beceremiyorum.Hayattaki her şeyden vazgeçiyorum derken çokta vazgeçmişim meğerse..Annemin beni doğurduğu yaştayım ve başarabildiğim hiç bir şey yok.Cümlelerimin ergen hezeyanlarına benzediğinin farkındayım.Zaten bir ergenden uzak bir noktada değilim.

İşte karşınızda defalarca dibe saplanmış, insan sıfatından başka tüm sıfatlardan muaf ben duruyorum.Yine mi? dediğinizi duyar gibiyim.Yine! Yine,yeniden,hep.Artık boş verdim. Hiçbir şey umurumda değil. Öleceğim günü bekliyor adeta şafak sayıyorum.Şu 1 ay içinde kaç defa balkon demirlerinden sarkıp kaç arabanın bir adım ötesinde durdum bilmiyorum.Cesaret edemedim.Anladım ki aynı zamanda bir korkakmışım. Siz hayatı başarabilmiş insanları alkışlıyorum efendim.Ne kadar büyüksünüz ve ulaşamayacağım kadar yukarıda...

Umarım hiçbir zaman böyle yaşamazsınız.