Ben çocukken okul başlangıçları bu kadar heyecan verici değildi. Bazı içerik oluşturan arkadaşlarda göründüğü gibi okula dönüş alışverişleri de pek nadirdi. Misal onlarda olduğu gibi bir kalemlik ve suluk her yıl değişmezdi. Büyük bir kırtasiye kutumuz vardı. İçinde önceki yıllardan kalan ve kuzenlerimin verdiği malzemeler vardı. Annem verilen liste ile hem bana hem sırığa okula dönüş alışverişi yapmış olurdu. Liste tamamlanmazsa kırtasiyeye gidilirdi.
Azıcık yüz assak kıymetini bilmediğimizden bahsedilir. Annemin bir kalemle birden fazla kardeşle ödev yapışı, babamın amcamın gömleğinden okul gömleği yapılması anlatılır. Bütün duygular sonuna kadar sömürülürdü. Fakirde değiliz ha. Ama yaşları 30-35. Çok çalışmışlar, zor kazanmışlar. Değer kıymet öğretecekler bize.
Şimdi kardeşlerime her yıl yeni listeye göre eşya alıyoruz. En az 3 sağlam kalemlik var. O yıl hangi çizgi film modaysa onun kahramanı var üzerinde. Bize kutudan seçtiren gözünü sevdiğimin ebeveyni ses çıkarmıyor niye?
Yaş gelmiş 45-50 ye. Kalpleri yumuşadı. Onların için kazandık zaten diyorlar. Çocuklar gelmiş 10-13e. Herkesten herşeyi görüyorlar durdurmak mümkün mü?
Ben söyleyeyim değil!!! Olan bana, sırık kardeşime ve siz değerli jenerasyonumuza oldu.
Sağlıcakla kalın.
Aslıhan.
Gerçekten durumu o kadar güzel izah etmişsiniz ki üzerine ekleyecek bir şey bulamadım. Yeni nesil ile bizim aramızda o kadar fark var ki. Tabi nesil yeni olunca ailelerde yeniliyor kendini, çocuk ne isterse alınıyor. Kim daha şanslıydı acaba. Biz mi yoksa şimdiki nesil mi? Kim bilir...
YanıtlaSilBu değerli yazınız için çok teşekkür ederim. Vesselam...
Değerli yorumunuz için teşekkür ederim :) bence bizler şanslıyız zira hayatta bize her istediğimizi vermedi, vermiyor talimliyiz hepimiz yani.
SilHaklısınız hayatın bize istediklerimi vermemesine bu sayede alışmış olduk küçük yaşta belkide :) Hiç böyle düşünmemiştim :)
SilBen teşekkür ederim...
:))
Silİçimden geçen her şeyi bir bir okudum satırlarında, olan bize oldu yaa... Benim kardeşim de ne istese oluyor, sonra bu çocuk neden doyumsuz oldu? Ee, o olmasın da biz mi olalım ? (sitemini hep içine atmak zorunda kalan bir ablanın serzenişleri bunlar :D )
YanıtlaSilİçine atma bundan sonra gel bana yaz :) birde tablet veriyorlar ellerine kitaptan sanattan bağımsız hale getiriyorlar Allah sonumuzu hayır etsin. Yorumun için çok teşekkür ederim
SilHakikaten olan bize olmuş kardeşim ya :) Şükürsüz değilim elbet, birçok şeye sahiptim ama büyüdükçe küçük kardeşimin sahip olduklarına imrenmeye başladım. Sebebi buymuş demek :D
YanıtlaSilEvet canım aynen bu :) yorumun için çok teşekkür ederim
Sil