BİR FİKRİM VAR!

Merhaba arkadaşlar. Nasılsınız bakalım. Ben finallerim bugün itibariyle bittiği için rahatladım açıkçası. Gelelim bugün ki konumuza. Bugün instagramda bir yazı paylaştım. 

------------

Hepimizin canını çok acıtan bazı olaylar oldu,oluyor, Allah göstermesin ama büyük ihtimalle olacak... Her birinde acılarımızı yansıtan yazılarla birer paylaşım yapıyoruz. Ama bakıyorum ki ne benim yazdıklarım ne sizin yazdıklarınız hiç değişmiyor. Şifa, başsağlığı, beddua, dua ve artık kabul etmeyeceğimize dair sert bir bitiriş. Sonuç mu? Sonuç hep aynı. Bir sonraki siyah resme kadar normal hayata devam ediyoruz. 

Görüyorsunuz yaptıklarımız hiç bir işe yaramıyor. Ne kendimizi,ne ailemizi, ne kutsallarımızı koruyamıyoruz! Ama yine de biliyorum ki biz gücümüzü birleştirirsek kimse bizi yıkamaz. Bir bir yerlerden değiştirmeye başlarsak kimse yolumuzdan alıkoyamaz. Örneğin bu yola bugün İzmir şehidimizin ailesini ziyaret ederek başlayabiliriz. Babalarını geri getiremeyiz ama arkalarında bir vatanın desteğini hissederler. Tabii bunu İzmir'deki arkadaşlardan rica ediyorum. Biz kolları uzanamayanlar içinde elbet bir yol bulunur. Hiç olmadı bir yasin-i Şerif okunur.

Ayrıca ben bugünden sonra her kötü olayda fotoğraf paylaşmayacağım. O zaman etkisi çabuk kayboluyor. Onun yerine her olayda bu paylaşımın altına siyah bir nokta bırakacağım. Böylece noktaların çokluğu bizleri diri tutar. Tabii temennim 1 nokta ile kalmamız. Allah yardımcımız olsun...

-------------

Bu yazıdan sonra ne yapabilir diye düşündüm gün boyu sonra bugün otobüsteyken düşünüyordum. Aklıma bir fikir geldi. Sizlerle paylaşmak istiyorum bu fikri. Bu bir proje hayali. Ama neyi? Nerede? Nasıl? yaparım bilmiyorum. Aslında sitede bu yüzden yazıyorum. Mutlaka hep beraber bir yol bulabiliriz. 

Hayalim şu;

Her birimiz, hatta bir kaçımız bir şehit veya gazi çocuğunu, kardeşini kardeş edinelim. Maddi ihtiyacı varsa karşıyalım, eğer maddi desteğe ihtiyaçları yoksa manevi olarak yanlarında olalım. Mesela aynı şehirde yaşıyorsak derslerine bile yardımcı olabiliriz. Hiç biri olmazsa hal hatır soralım. Kısacası kendi kardeşimize ne yapıyorsak onu yapalım. Mesela aramızda psikolog olanlar varsa ruhsal olarak yardımcı olabilir. 

Çünkü babasını kaybetmiş bir çocuk bir yarısı eksiktir,yarımdır, yaralıdır. Ben istiyorum ki o yaraya merhem olamasakda uğraşalım. Aslında sırf çocuklarda değil düşündüğüm. Yarısını kaybeden hanımefendileri de düşünüyorum. Düşünsenize bir gün merhametsiz şerefsizin biri hayatınızı tepetaklak ediyor. Diğer yarınızı sırtınızı dayadığınız o koca çınarı yıkıyor. Sonra taziye diyorlar, Vatan sağolsun diyorlar. İşte orada yatıyor hayat arkadaşınız. Birileri slogan atıyor. 5 saniyeliğine haberlere çıkıyorsunuz. Sonra herkes dağılıyor. Ortada elinden tutan bir tane insan evladı olmadan çocuklarınla kala kalıyorsun. Sadece maddi değil aslında manevi olarak yapayalnızsın... 

Gerçekleştirebilirsem hayalimi, klavye başı kahramanlığı değil bir çocuğun kahramanlığını yapacağız. 

Profiller karartmak yerine bir çocuğun dünyasını renklendirmiş olacağız. 

Şimdi söyleyin bakalım ben bu hayali nasıl gerçekleştirebilirim? 

Sevgiler... 

Not : Az evvel bir kampanya gördüm. Katılmanızı isterim. İzmir şehidimiz Fethi Sekin için bir kampanya 

https://www.change.org/p/fethi-sekin-in-yakınlarına-destek-ol?recruiter=20537084&utm_source=share_petition&utm_medium=twitter&utm_campaign=share_twitter_responsive