HAYALİMDEKİ EV

Öncelikle söylemeliyim ki böyle bir yazı yazmak hiç aklımda yoktu. Renkli Tırtıl'ın yazısını okuyunca aklıma geldi.Çünkü bende onun gibi zaman zaman hayalimdeki evi tasarlıyorum.Sanırım çoğumuz bunu yapıyor.Komşumun hayalindeki evi okumak için buradan buyurun.

Bir çoğumuz ancak evlenince kendine ait bir evi oluyor ve  o bomboş evi kendine göre tasarlama  hayali ne yalan söyleyeyim çok çekici. Ama hayatlar pek öyle olmuyor.Çoğu zaman aileler onlara göre en uygun mobilyalardan seçmenizi bekliyor.Ama benim hayalimde aileler pek karışmıyor müstakbel eşim(aday adayı bile yok) de benim en doğru kararı vereceğimden emin olduğu için seçimi bana bırakıyor :) En azından taze gelin evlerine benzemeyeceğine emin :D Şunu da belirteyim zaten kurulu bir düzen varsa ve çok gerekli değilse ben o düzeni bozmam

Genellikle bir evin en çok kullanılan yeri salondur.Bu yüzden herkes dizaynını çok önemser.Hele birde misafir için ayrı bir salon varsa misafir dışında kimse oraya giremez.Kendi çocukların bile giremez.Şahsen sırf misafirler için ayrı salon yapmayı düşünmüyorum. Kullanılmadan eskiyecek  eşyalar için masraf etmeye gerek yok. Rahat pastel tonlarda bir L koltuk istiyorum.Bazı L koltuklar yatak olabiliyor.Misafir içinde çok uygun :)

Hayalimdeki tam olarak bu değil ama buna yakın bir şeyler olabilir.

ESKİDEN...

İyi akşamlar  pazartesi günü 3 adet sınavım olmasına rağmen tavana bakıp bakıp düşüncelere dalarken buluyorum kendimi. Çoğunlukla eski zamanları düşünüyorum  yada eski beni... Ben eskiden saftım iyiydim insanlara güvenir tanımadığım insanları bile çok severdim.

Ama artık kendimi tanıyamıyorum. Çoğu zaman sinirliyim patlayacak bir bomba gibiyim bu sinirimi en çok kendimden çıkarıyorum. Öyle acımasızca davranıyorum ki. Bir nevi başarısızlıklarım için intikam alıyorum.

Artık korkağın tekiyim hiç bir şeye cesaretim yok. Yapacağım her şeyi o kadar düşünüyorum sonunda ondan vazgeçiyorum. Halbuki ben bana vuran babama bile karşı çıkardım. Artık büyüdüm ve o cesaret içimdeki çocukla beraber ortadan kayboldu. Artık sesini yükseltmesi için yetiyor kendimi karanlık odama kapatmak için.

Artık bu aileye ait hissetmiyorum kendimi ama kopamıyorum da. Anneme daha çok bağırıyorum yaktığı canımın acısını canını acıtarak alıyorum ve artık biliyorum ki söz kalemden bile keskin...

Artık yeni bir şeyler öğrenme arzum yok. Bundandır belki de okuldan kaçışım. Sınıf denilen hırslı insan topluluğu ile düşüncelerimde ters hayallerimde...

Ben kitaplara aşıktım şimdi kitaplara elimi uzatıp çekmekle yetiniyorum. İster inanın ister inanmayın en çok bu sıkıyor canımı...

Dua edin olur mu benim için. Huzur bulsun artık beni korkarak kurduğum bir aşçılık hayalim var oda olsun. Bende bu yazıya denk gelip okuyan herkese sağlık mutluluk ve huzur diliyorum...

BIOBLAS ŞAMPUAN + BAKIM KREMİ İNCELEMESİ

Herkese merhaba bugün size hiç memnun kalmadığım hatta nefret ettiğim bir üründen bahsetmek istiyorum . Açıkçası çok büyük beklentilerim vardı. İndirimle yanında tarak hediyesi ile birlikte 7 lira civarı bir fiyata aldım. Maalesef tek avantajlı tarafı tarak oldu.Ürünün yapısı koyu bir kıvamda, koyu bir rengi ve hafif bir kokusu var. 

Bitkisel serum katkılı olması dolayısıyla dış etkenlerin saçlar üzerindeki etkisini azaltmayı, saç diplerini besleyerek ömrünü uzatmayı saç dökülmesini engellemeyi ve saçı uzatmayı vaad ediyor ama sadece vaad ediyor. İlk kullanımdan itibaren saçlarımı;

* Kurutmaya  başladı. 

* Onarmak yerine kırıklarımı artmaya başladı. 

* Her kullanımda elektriklendi. 

* Uzatmadı 

Bu kadar kötü etkiden sonra uzamasından vazgeçtim halbuki amacım yavaş uzayan saçlarımın hızlı uzamasıydı. Bu arada sanmayın ki etkilerini gördüm vazgeçtim. İnatla şişenin sonunu getirdim kendisi ilk kullanımdan son kullanıma kadar aynı etkiyi gösterdi. Takdir etmek gerek :) Benim şahsi izlenimlerim bu şekilde mutlaka kişiden kişiye değişir. 

Fikir ve önerilerinizi yazarsanız mutlu olurum. 

Sevgilerle... 

CUMHURİYET BAYRAMI KUTLU OLSUN

DEPREM

O gün 23 Ekim 2011 Pazar ertesi gün okul var. Gitmesem olmaz mı acaba diye düşünüyorum. Devamsızlık hakkı doluyor olmaz Aslı diye ikna ediyorum kendimi. Veri tabanı ödevim var önce onu mu yapayım yoksa duşmu alayım diye düşünüyorum. Saat 13:40 yatağıma uzandım düşünürken. Bir dakika sonrası hayatta aklıma gelmezdi.

13:41 önce alttan bir ses ardından büyük bir sarsıntı hemen okulda öğretildiği gibi yatağımın yanına çöküp başımı korumaya alıyorum. Kütüphanem üstüme doğru düşüyor ama yatağa denk geliyor. İkisinin arasından çıkıyorum dışarı. Gariptir kimsenin bana seslendiğini hatırlamıyorum. Dışarı çıktım. O kadar kalabalık ki. Bir süre sonra eve gittik annemle şarterleri vanaları kapattık akşam için ceket falan aldık indik Bir süre sonra telefonlar açıldı. Babam arkadaşlarıyla birlikte o döndü. Şükür evimiz yıkılmadı ama o korkuyu bir daha Rabbim yaşatmasın hiç kimseye...

SON ZAMANLARDA

Merhabalar hepinize nasılsınız görüşmeyeli. Biliyorum ki sizlerde benim gibi buruksunuz. Beni sorarsanız  sizleri de yazmayı da çok özledim. Ama inanın  hiç halim yok ne yazmaya ne yaşamaya... Yorgunum bitkinim. Her şeyden sıkılıyorum. Ama arkamda bırakıp kurtulamıyordum. Artık kurtulmak için bir şeyler yapıp yeni hayatıma başlamalıyım.

Bir süredir kendimi hayatımda ki her şeyi sorguluyorum. Fark ettim ki bir çok şeyi amaçsızca yapıyorum. Bunları alışkanlık haline getirmişim. Ve bu alışkanlıklar  beni daha çok dibe çekiyor. Hayır gizemli gizemli konuşup çıkıp gitmeyeceğim. Bugün her şeyi olduğu gibi yazacağım. 

Alışkanlıklarımın ilki okula neredeyse hiç gitmemem ve alttan derslerim. Okulu uzatma ihtimalim olduğu halde boş vermiş bir şekilde devam ediyorum. Ama artık yeni bir amacım var. Okulu en hızlı şekilde bir an önce bitirmek ve yeniden sınava girmek. Çünkü hayalimi buldum. Gastronomi okuyacağım inşallah. 

Diğer bir alışkanlık ise çok fazla alıngan davranıp her şeye üzülmek. Nolmuş yani insanlar beni önemsemiyor ve sevmiyorsa. Ben kendimi seviyorum ve bunu kendime yapmaya hiç hakkım yok. Ben bir dönem kendimden bile nefret ediyordum. 

Son bir alışkanlık her şeyin suçlusu ailem gibi davranıyorum. Ne kadar kötü olursa olsun ailemi özellikle annemi ve kardeşlerimi çok seviyorum. Artık büyüdüm bana yaptıklarının yanlış olduğunu biliyorum. Ama bunların bedelini nasıl alabilirim ki. Bundan sonra yapacağım şey onları kendi içimde affetmek ve yoluma devam etmek olacak. Ve kendi çocuklarıma aynı şeyleri yaşatmamak olacak. 

Anladığınız gibi artık sırtımda yük, hayatımda fazlalık istemiyorum. Yoksa ruhsal olarak iyice dibe vuracağım. Pozitif bir hayat istiyorum. Ve bunu benden başka kimse benim için yapmayacak bunu anladım. Daha iyi olmak umuduyla... 

Sevgilerle... 

TERÖRÜ LANETLİYORUZ

Merhabalar hepinize. Günaydın diye başlamak isterdim ama gün bugün kara. Ankara kadar karanlık... Vefad edenlerin yakınlarına baş sağlığı yaralılara acil şifalar  diliyorum. İnşallah ülkemiz için barış yakındır